Wat weinig waarde heeft, is verwaarloosbaar.
Wat niet verwaarloosbaar is hoeft geen betoog.
En toch kan je niet kiezen om niet verwaarloosbaar te zijn.
Want eigenlijk worden we dat allemaal, verwaarloosbaar
Binnen een schamele 200 jaar zal niemand ons nog kennen
en wonen er vreemden in onze huizen
Geen mens zal nog denken aan onze dagelijkse beslommeringen
en alle andere dingen die we zo belangrijk vinden.
binnen korte tijd krijgen we onze definitieve verwaarloosbare waarde in het grotere geheel
Hiertegen proberen vechten
Is als zandkastelen bouwen aan zee
en geloven dat de golven ze niet gaan doen verdwijnen
Het is belachelijk intriest om zo naïef te blijven vechten tegen het onoverkoombare
terwijl het enige wat wel echt is -het hier en nu- genadeloos wegsmelt
en als sneeuw voor de zon zal verdwenen zijn
bij onze laatste adem
Konden we maar als kinderen
zandkastelen bouwen in het hier en nu
zonder de drang en de misplaatste illusie
dat we iets blijvend moeten en kunnen opleveren
