De blok is begonnen voor de studenten. Het laat zich duidelijk voelen aan de drukte in de koffiebar, of eerder de afwezigheid ervan. De enige andere klant is net buitengegaan, en ik blijf achter. Moederziel alleen met twee medewerkers.
Deze koffiebar gaf me al vaker wat levenslessen, en ze is ook vandaag weer een dankbare metafoor. Hier op mijn stoeltje, aan een lege tafel in een lege koffiebar.
De enige nabij lijkende zielen worden betaald om bij mij te zijn. Het is werk dat voor hen de rekeningen betaalt. Het gesprekje bij het bestellen van mijn koffie klinkt oprecht, maar is niet te verwarren met vriendschap. Ik word hier niet op de koffie gevraagd, ik ben te gast als klant.
De enige relaties hier zijn transactioneel. Intussen is de koffiebar al zo lang leeg vandaag dat ik me bijna geen ander soort relaties kan voorstellen. De situatie in een koffiebar waar mensen blij zijn elkaar te ontmoeten zodat ze gezellig kunnen keuvelen bij een ‘bakkie troost’ lijkt een verre, onrealistische droom.
